Niko Francuze 14. novembra 2015. godine nije razumio bolje od Srba. Jer, ono što su Francuzi od terorista doživjeli 13. novembra, Srbi od terorista doživljavaju već 25 godina. Francuzi su s vremena na vrijeme žrtve islamskih terorista. Srbi su duže od dvije decenije žrtve islamskih i francuskih terorista, udruženih sa teroristima iz SAD, Njemačke, Britanije, Holandije, Italije, Belgije, Kanade, Australije i drugih zapadnih zemalja.
Islamski teroristi koji danas, 2015. godine, po Bliskom istoku sijeku glave nevinim ljudima, još 1994. na Crnom vrhu između Teslića i Tešnja ritualno su odsijecali glave zarobljenim srpskim vojnicima. U jesen 1995. i proljeće 1996. Republici Srpskoj isporučeno je nekoliko desetina obezglavljenih tijela pripadnika VRS iz Srpca, Prnjavora i drugih dijelova BiH, koji su u završnici rata pali u ruke islamskih terorista iz tzv. Armije BiH i odreda “El mudžahid” na Ozrenu i Vozući. Ritualno odsijecanje glava zarobljenim srpskim vojnicima bilo je ulaznica bez koje muslimani iz BiH nisu mogli da stupe u redove mudžahedina.
Isti oni koji se danas zgražavaju nad odsječenim glavama žrtava islamskih terorista, te 1994. ćutanjem su odobravali odsijecanje glava zarobljenih srpskih vojnika i civila. Nisu u tome vidjeli ništa sporno. Jer, žrtve su bili Srbi, pravoslavci, “mali Rusi”. CNN i druge moćne zapadne televizijske kompanije danas ovjekovječe i svjetskoj javnosti prikažu svaku “zapadnu” glavu koju odsijeku islamski teroristi. Ali 1994. nisu htjeli da prikažu odsječene glave srpskih vojnika Blagoja Blagojevića, Brane Đurića i Nenada Petkovića. Njih su, nabijene na kolac ispred logora tzv. Armije BiH u Jablanici, mogli da vide samo slučajni prolaznici.
Krvavi poduhvat
Sve vrijeme rata u Bosni i Hercegovini, nekoliko hiljada mudžahedina, pod komandom Alije Izetbegovića, napadalo je srpska sela i ubijalo srpske civile. U BiH su ih dovele obavještajne službe zapadnih zemalja, među kojima je bila i francuska služba.
RS bombardovana sa 10.000 tona eksploziva!
Islamski teroristi iz Sarajeva, u saradnji sa teroristima iz SAD i Evrope, 28. avgusta 1995. organizovali su masakr muslimanskih civila na sarajevskoj pijaci Markale i za svoj zločin optužili Srbe, zbog čega su teroristi iz NATO-a, predvođeni Vilijem Klasom i Lejtonom Smitom, dvije nedjelje avijacijom bombardovali Republiku Srpsku sa više od 10.000 tona eksploziva, koji je ubio više od 150 civila. Pojedini dijelovi Srpskog Sarajeva gađani su granatama sa osiromašenim uranijumom, zbog čega su hiljade Srba i muslimana umrli od malignih bolesti.
U ljeto 1999. godine, poslije povlačenja Vojske Jugoslavije sa Kosova i Metohije, islamski teroristi iz OVK, udruženi sa “mirotvorcima” iz Francuske, SAD, Britanije i Njemačke, a pod zajedničkom komandom Bernara Kušnera, jednog od vodećih francuskih intelektualaca, iz južne srpske pokrajine protjerali su više od 200.000 Srba. Više od hiljadu Srba je kidnapovano i ubijeno. Nekoliko stotina njih, srpskih mladića u najboljim godinama, islamski teroristi, pod zaštitom Kušnera i NATO-a, odveli su u Albaniju i tamo ih žive iskasapili, da bi dijelove njihovih tijela prodavali svetskoj medicinskoj mafiji.
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država su 1998. formirali terorističku organizaciju Albanaca na KiM, koju su nazvali Oslobodilačka vojska Kosova. Ne žaleći ni novac, ni vojnu opremu, pripremili su OVK za rat protiv Srbije, u kojem će poginuti više od 15.000 Srba i Albanaca. Teroristi, predvođeni predsjednicima Francuske i SAD, Žakom Širakom i Bilom Klintonom, premijerom Britanije Tonijem Blerom i komandantom NATO-a Havijerom Solanom, kao učesnici udruženog zločinačkog poduhvata, 23. marta 1999. poslali su stotine aviona da bombama i krstarećim raketama teškim dvije tone ubijaju srpsku djecu po Srbiji, da tri mjeseca danonoćno razaraju srpska sela i gradove, masakriraju srpske i albanske izbjegličke kolone, i tako Srbiji otmu KiM, desetinu njene teritorije. Bombe i rakete te terorističke družine raskomadale su 77 srpske djece tokom bombardovanja 1999.
Katastrofalni niz
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država su 2. aprila te godine u Kuršumliji bombama i krstarećim raketama ubili 13 i ranili nekoliko desetina srpskih civila. U dva bombardovanja, 1. marta i 26. aprila, srušili su Petrovaradinski most, Most slobode i Žeželjev most u Novom Sadu, čime je ovaj grad ostao odsječen od Beograda. Razorili su gradsku toplanu na Novom Beogradu, 4. aprila. U Aleksincu su ubili 11 i ranili 15 civila, 5. aprila. U selu Merdare ubili su šest i ranili 23 civila, 11. aprila. U Grdeličkoj klisuri bombama su raznijeli putnički voz na liniji Beograd-Solun, ubili 11 i ranili više desetina putnika, 12. aprila. Bombardovali su VMA na Banjici, 13. aprila.
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država su 14. aprila 1999. napali kolonu albanskih izbjeglica i bombama ubili 75, a ranili više od stotinu nedužnih civila koji su bježali od rata. Uništili su 15. aprila “Petrohemiju”, hemijsku fabriku u Pančevu, ne vodeći računa što na taj način mogu izazvati trovanje desetina hiljada ljudi. Avionskim bombama u Batajnici kod Beograda, dok je sjedila na noši u kupatilu, ubili su trogodišnju Milicu Rakić, 17. aprila. Krstarećim raketama, 22. aprila, uništili su zgradu u Užičkoj 15 u Beogradu, pokušavajući da ubiju Slobodana Miloševića, predsjednika SR Jugoslavije.
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država, 23. aprila 1999. godine, bombardovali su zgradu RTS-a u Beogradu i tom prilikom ubili 16 radnika televizije. U Doganoviću kod Kačanika, 24. aprila, avionskim bombama ubili su petoricu dječaka iz albanske porodice Kodža, od kojih je najmlađi imao samo tri godine. Uništili su 25. aprila rafineriju nafte u Novom Sadu, što je izazvalo tešku ekološku katastrofu. U malenoj Surdulici, 27. aprila, avionskim bombama raznijeli su 20 i ranili više od 100 civila. Krstarećim raketama srušili su televizijski toranj na Avali, 29. aprila.
Fanatici i patroni
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država, 30. aprila 1999. godine, razorili su više zgrada u centru Beograda. Na putu Priština-Podujevo, 1. maja, raketirali su autobus i ubili 47, a ranili 16 ljudi. Istog dana u Kuli kod Prizrena ubili su sedam, a ranili 15 civila. Kod Savine vode, 3. maja, bombardovali su autobus “Đakovica prevoza” i tom prilikom ubili 20, a teško ranili 43 putnika. U centru Niša, 7. maja, kasetnim bombama ubili su 20 i ranili 70 nedužnih civila. Bombardovali su 8. maja kinesku ambasadu u Beogradu i ubili četiri kineska državljanina. Avionskim bombama su 14. maja hladnokrvno iskasapili još jednu kolonu albanskih izbjeglica, ubivši 87 djece, žena i staraca. Na mostu preko Morave u Varvarinu, 2. juna, ubili su 10 i ranili više desetina civila.
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država su u martu, aprilu, maju i junu 1999. na srpske gradove i sela slali i po 700 bombardera dnevno, iza kojih je ostalo više od 3.000 mrtvih i 15.000 ranjenih srpskih i albanskih civila. Porušili su nekoliko stotina srpskih mostova, škola, bolnica, obdaništa i nekoliko desetina hiljada srpskih i albanskih kuća.
Albanski teroristi, koristeći zaštitu NATO-a, 23. jula 1999. masakrirali su 13 srpskih žetelaca u Starom Grackom, 16. februara 2001. raznijeli su autobus “Niš ekspresa” i ubili 12, a ranili 43 putnika, dok su 14. avgusta 2003. ubili dvoje, a ranili četvoro srpske djece iz Goraždevca, a koja su se kupala u rijeci Sitnici.
Teroristi iz Francuske, SAD, Britanije, Njemačke i drugih zapadnih država formirali su, finansirali i obučavali i Al Kaidu i Islamsku državu i većinu drugih islamskih terorističkih organizacija. Zato Srbi danas tako dobro razumiju Francuze i iskreno podržavaju borbu protiv terorizma, od običnog građanina do najviših državnih funkcionera u Beogradu i Banjaluci. Ali ne samo borbu protiv islamskog terorizma, već i protiv francuskog, američkog, njemačkog i britanskog imperijalističkog terorizma.
Koliko god šizofreni i krvavi bili, monstrumi iz Islamske države, Al Kaide i drugih ekspozitura zapadnih obavještajnih službi su “mala djeca” u poređenju sa svojim očevima iz Vašingtona, Brisela, Londona, Berlina, ali i Pariza. Prvi ubijaju s puškama u rukama, opasani eksplozivom i zaslijepljeni vjerskim fanatizmom. Drugi ubijaju sjedeći u predsjedničkim i premijerskim foteljama, zaslijepljeni željom da terorišu i pljačkaju male narode i države. I to čine već stotinama godina.
